English & other languages: Click here!

1 Petrus 4 - Leven en Lijden in Christus

Wie Christus volgt, leeft niet meer als de heidenen. Dit brengt vaak lijden met zich mee. Maar er is reden om blij te zijn: de heerlijkheid wacht. De gelovigen moeten vanuit de liefde met elkaar omgaan.

omdat Christus voor ons in het vlees geleden heeft........ de overgave waartoe God ons roept, is niet groter dan de toewijding die Yeshua had om te lijden voor onze redding. In de laatste dagen moeten we een toewijding aan God hebben die alleen door grote worstelingen zal standhouden. Zo kunnen we zeggen dat ook wij ‘naar het vlees geleden hebben’. 

Dan behalen we geen overwinning op de zonde. Volharding in de strijd tot het einde vereist offers. Zie Mattheüs 5:29-30.

om in de tijd die ons nog overblijft in het vlees, niet meer te leven naar de begeerten van mensen........  als we geleden hebben beseffen we des te meer dat we ons leven niet meer inrichten zoals de wereld dat van ons verwacht. Paulus zegt in 2 Korinthe 5:15b iets dat op hetzelfde neerkomt: opdat zij die leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem Die voor hen gestorven en opgewekt is. 

wij hebben lang genoeg de wil van de heidenen gedaan.......Van ons oude leven hebben we een grote afkeer gekregen, daaraan is te veel tijd verspild! Petrus herinnert zijn lezers eraan dat ze destijds een leven hebben geleid dat heel erg losbandig was: uitingen van losbandigheid, begeerten, dronkenschap, zwelgpartijen, drinkgelagen en allerlei walgelijke afgoderij. 

Als het leven naar het vlees geleefd wordt iets is, dan is het een verspilling van tijd. Hun leven was  vol van onzedelijke en hysterische toestanden. Maar door de genade van Christus zijn ze uit dat leven verlost.  Zo hebben ook wij een nieuw leven gekregen.

het bevreemdt hun dat u niet meeloopt in dezelfde uitbarsting van losbandigheid, en zij belasteren u ...... de wereld vindt het maar vreemd dat je niet (meer) meedoet met waar zij zo'n lol in hebben. Het gevolg is dat men over je kwaad spreekt. 

zij zullen rekenschap moeten afleggen...... Zowel levenden als doden 'zullen rekenschap' moeten afleggen aan Hem van Wie ze tijdens hun leven niets wilden weten en daarom hen die Hem beleden, hebben vervolgd en bespot en belasterd.

aan de doden is het Evangelie verkondigd....... een moeilijk te begrijpen tekst. Ik las de volgende verklaring, die me nog het meest aanspreekt: "Petrus schrijft niet dat deze doden al dood waren toen zij het Evangelie hoorden, maar nú, nu hij zijn brief schrijft, behoren zij tot de doden. Deze mensen waren nog in leven toen de goede boodschap aan hen gepredikt werd. Zij hebben het Woord gehoord én het ontvangen in hun harten. Zij zijn tot waarachtig geloof gekomen. Misschien waren deze gelovigen zelfs gestorven als martelaren. Als dit het geval is, gebruikte Petrus hun moedige voorbeeld als een manier om zijn lijdende lezers aan te moedigen ook trouw te zijn."  Zodat ze ook zouden leven naar God in de geest.

Dit is duidelijk een Bijbeltekst die toegepast moet worden op de tijd waarin we leven. Het zijn vooral drie dingen wat de levenshouding van een gelovige kenmerkt:
1. een biddend uitzien op grond van een bewust denken aan de toekomst;
2. een leven in liefde tot en in dienst aan de naaste;
3. een goed besteden van de gaven die de HERE je geeft. In zo’n leven komt God tot zijn recht en wordt Hij verheerlijkt.

Allereerst dus je denken. Waar zijn je gedachten vol van? Van werken en geld verdienen, van een leven van plezier en uitgaan, van opwinding en sensatie? Dan leef je in een roes en laat je je verblinden door de schijn. 

Als we echt geloven dat we in de laatste dagen leven, is het van het allergrootste belang dat we ons in gebed overgeven aan Yeshua!

heb voor alles vurige liefde voor elkaar........ als dit de laatste dagen zijn, dan is het belangrijk voor ons om degenen lief te hebben met wie we de eeuwigheid zullen doorbrengen. In het licht van de eeuwigheid moeten we vurige liefde voor elkaar hebben. Dat is de eerste vereiste! Het gebod elkaar als broeders en zusters lief te hebben was één van de laatste geboden die Yeshua naliet. 

Die liefde is de liefde waarvan Hij de bron en het voorbeeld is, de gevende liefde. Liefde die gastvrij, open en spontaan is.
Die liefde is ook verdraagzaam, gaat niet uit de weg voor de zonden van de ander, tracht het kwaad te overwinnen door goed te doen.
Laat ieder de anderen dienen met de genadegave zoals hij die ontvangen heeft.......Maak daarbij een goed gebruik van de genadegaven. Yeshua wil ons door zijn Geest toerusten tot goede werken. Daar hebben we onze handen vol aan. De gaven van de Heilige Geest dienen tot opbouw van de gemeente. Pronk niet met je gaven!

Als iemand spreekt, dan als iemand die de woorden van God spreekt....... Het gaat bij het spreken om Gods woorden en bij het dienen om Gods kracht! 

zodat God in alles verheerlijkt wordt door Jezus Christus........Het leven van een gelovige is een leven van gebed, gericht op de toekomst, een leven van liefhebben, van dienen en tot eer van YHWH. Zo zijn we goede beheerders van de veelsoortige genade van God.

Geliefden, laat de hitte van de verdrukking onder u, die tot uw beproeving dient, u niet bevreemden....... Er zijn mensen die  zich ergeren aan je manier van leven die ànders is. Het houdt een veroordeling in wanneer de ander zijn eigen leven daaraan spiegelt. Het grote en duidelijke voorbeeld daarvan is de tegenstand die Yeshua Zelf ondervond hier op aarde en die Hem aan het kruis bracht. Wie Hem volgt, wordt ook gesmaad. Yeshua heeft het ons voorzegd (Johannes 15:18 -21).
laat het u niet bevreemden, alsof u iets vreemds overkwam....... In het begin zul je die vuurproef misschien beschouwen als 'iets vreemds', als iets wat niet hoort bij het leven als volgeling van Yeshua. Maar Petrus verzekert ons dat deze beproevingen een noodzakelijk onderdeel zijn van dat leven. Het is essentieel voor de zuivering van ons geloof, net zoals vuur essentieel is voor het louteren van goud, zoals Petrus al eerder schreef (1 Petrus 1:7). Dit lijden is dus iets waar we niet verbaasd over moeten zijn en waardoor we niet van slag moeten raken. Het is eigenlijk een grote eer om in hetzelfde lot te delen als wat Yeshua heeft ervaren.

Maar verblijd u naar de mate waarin u gemeenschap hebt aan het lijden van Christus....... Daarom roept Petrus ons op om ons te verblijden. Paulus en Jacobus schrijven ook over die schijnbare tegenstelling van intense beproeving die gepaard gaat met intense vreugde (Handelingen 5:41 - Mattheüs 5:10-12). Het kan je dankbaar maken: je mag bij Hem horen. Het is een bewijs dat je geloof echt is als je volhardt bij de goede keus ondanks welke verdrukking dan ook. Het is de Geest van Yeshua in je die je stand doet houden. 
opdat u zich ook in de openbaring van Zijn heerlijkheid mag verblijden en verheugen.......  Het is oorzaak voor een enorme vreugde, want wij worden met Hem ook verheerlijkt! (Mattheüs 7:13-14).  Vanuit onze menselijke natuur hebben we de neiging om de heerlijkheid en de vreugde te omarmen, maar het lijden van Yeshua te vermijden. Of we gaan ons blind staren op dat lijden, de afwijzing en de vernedering, zodat we vergeten dat het slechts een noodzakelijke opmaat is naar de toekomstige glorie en vreugde (Romeinen 8:16-17).

Maar laat niemand van u lijden als een moordenaar of dief,  kwaaddoener of bemoeial ....... Je kunt jezèlf lijden aandoen, vanuit je zondige aard. Dàt is geen lijden om Yeshua's wil, maar een schande. Het lijden om Yeshua's wil is het lijden dat je wordt aangedaan omdat je leeft naar Gods geboden. Dat lijden is een eer. Je ziet dat Petrus behalve stelen en moorden ook de in onze ogen 'mindere zonden' zoals 'bemoeial' daarin betrekt. 

Als iemand echter als christen lijdt, laat hij God in dit opzicht verheerlijken....... het lijden als gelovige is niets om zich voor te schamen, ook al veracht de wereld de lijdende christen. In plaats daarvan zouden we God in deze zaken moeten verheerlijken. We verheerlijken niet het lijden, maar we verheerlijken juist God in het lijden. In deze tekst wordt in de Bijbel voor het eerst het woord 'christen' genoemd. Helaas heeft dit begrip in de loop van de tijd veel van zijn waarde verloren. Hoeveel christenen en christelijke instanties zijn er die Gods Woord niet meer serieus nemen en niet in de opstanding van Yeshua geloven. Kerken en christelijke partijen die ten volle meewerken aan het systeem Babel en daardoor vijanden van Gods Koninkrijk zijn. 

Want nu is het de tijd dat het oordeel begint bij het huis van God........ Veel gelovigen beseffen niet of nauwelijks dat Gods oordeel niet begint bij de mensen van deze wereld, maar bij de mensen die God toebehoren. 

Hoe meer je hebt ontvangen. hoe groter je verantwoordelijkheid is. Op dit moment gebruikt God het lijden als een oordeel (in positieve, zuiverende zin) voor gelovigen ( het huis van God ). Dat is de vurige beproeving die in vers 12 bedoeld wordt.

wat zal het einde zijn van hen die het Evangelie van God ongehoorzaam zijn........? Op aarde worden velen die gruweldaden plegen, niet gestraft. Maar niemand ontsnapt aan het oordeel van God. “Het rechtvaardige oordeel Gods” zal komen “bij de openbaring van de Here Jezus van de hemel met de engelen zijner kracht, in vlammend vuur, als Hij straf oefent over hen, die God niet kennen en het evangelie van onze Here Jezus niet gehoorzamen. Dezen zullen boeten met een eeuwig verderf, ver van het aangezicht des Heren en van de heerlijkheid zijner sterkte” (2 Tessalonicenzen 1:7 t/m 9). Oneerlijke politici, onrechtvaardige rechters en corrupte politieagenten die het recht buigen, zullen aan Gods oordeel niet ontsnappen.

Daarom, laten ook zij die lijden naar de wil van God........ Petrus maakt opnieuw een onderscheid tussen degenen die lijden volgens de wil van God en degenen die anders lijden. Niet al het lijden is de wil van God. 

hun zielen aan Hem, als de getrouwe Schepper, toevertrouwen in het doen van het goede....... Het komt dus aan op overgave aan en vertrouwen op God. Doen we dat, dan mogen we ook in het lijden om Yeshua's wil op Zijn bijstand rekenen. Petrus gebruikt hier precies hetzelfde woord paratithémi (Strong G3908) dat Yeshua sprak aan het kruis: "Vader, in Uw handen vertrouw Ik Mijn geest toe" (Lukas 23:46).

Jur - bewerkt door Ida