2 Korinthe 2 - Satans aanval Overwinning in Christus
- Uitgesteld bezoek (vers 1–4)
Paulus wilde de gemeente niet opnieuw bedroefd maken. Zijn eerdere brief was geschreven “onder tranen”, niet om pijn te doen, maar om zijn liefde te tonen.
- De zondaar en vergeving (vers 5–11)
Een gemeentelid had Paulus en de gemeenschap verriet gedaan.
De opgelegde straf was voldoende; nu moesten ze hem vergeven en bemoedigen. Paulus waarschuwt dat men niet te streng moet zijn, zodat de man niet in wanhoop vervalt. Vergeving en liefde zijn nodig “opdat wij niet door Satan worden misleid”
- Triomftocht in Christus (vers 14–17)
Paulus gebruikt een beeld van een Romeinse triomftocht:
God leidt hem in Christus altijd in overwinning.
Gelovigen verspreiden de “geur van Christus”:
- Voor wie gered wordt is het een levensgeur.
- Voor wie verloren gaat is het een doodsgeur.
Paulus benadrukt dat hij het evangelie niet verkondigt uit eigenbelang, maar als dienaar van God.
-
Uitgesteld bezoek (vers 1–4)
2 Korinthe 2:1-4
1. Dus dit heb ik mij voorgenomen: dat ik niet opnieuw in droefheid naar u toe zou komen.
2. Want als ik u bedroefd maak, wie is het dan die mij verblijden zal, behalve hij die door mij bedroefd is gemaakt?
3. En dit heb ik u juist geschreven, opdat ik bij mijn komst geen droefheid zou ondervinden van hen over wie ik mij moest verblijden; en ik vertrouwde van u allen dat mijn blijdschap die van u allen is.
4. Want in veel verdrukking en benauwdheid van hart heb ik u geschreven, onder veel tranen, niet opdat u bedroefd zou worden, maar opdat u de liefde zou leren kennen die ik overvloedig voor u heb.
1. Dus dit heb ik mij voorgenomen: dat ik niet opnieuw in droefheid naar u toe zou komen.
2. Want als ik u bedroefd maak, wie is het dan die mij verblijden zal, behalve hij die door mij bedroefd is gemaakt?
3. En dit heb ik u juist geschreven, opdat ik bij mijn komst geen droefheid zou ondervinden van hen over wie ik mij moest verblijden; en ik vertrouwde van u allen dat mijn blijdschap die van u allen is.
4. Want in veel verdrukking en benauwdheid van hart heb ik u geschreven, onder veel tranen, niet opdat u bedroefd zou worden, maar opdat u de liefde zou leren kennen die ik overvloedig voor u heb.
dit heb ik mij voorgenomen: dat ik niet opnieuw in droefheid naar u toe zou komen......... dit is duidelijk een vervolg op het voorgaande. Paulus wilde niet dat de gemeenschap die er tussen hen, God en hemzelf schade zou lijden. Maar de feiten moesten wel benoemd worden. Vanzelfsprekend veroorzaken deze dingen droefheid. In deze omstandigheden was een brief beter dan een bezoek.
als ik u bedroefd maak, wie is het dan die mij verblijden zal, behalve hij die door mij bedroefd is gemaakt........? Paulus verlangt ernaar dat degenen die zich door zijn wooorden aangesproken voelen, hem zullen verblijden door een herstel in de gemeenschap met Christus.
ik heb u juist geschreven, opdat ik bij mijn komst geen droefheid zou ondervinden van hen over wie ik mij moest verblijden;......... dat hij streng is in zijn brief, zodat hij later als hij komt niet meer streng hoeft op te treden omdat zij zijn waarschuwing ter harte hebben genomen.