English & other languages: click here!

2 Korinthe 2 - Satans aanval Overwinning in Christus

Uitgesteld bezoek

dit heb ik mij voorgenomen: dat ik niet opnieuw in droefheid naar u toe zou komen......... dit is duidelijk een vervolg op het voorgaande. Paulus wilde niet dat de gemeenschap die er bestond tussen hen, tussen God en hemzelf schade zou lijden. Maar de feiten moesten wel benoemd worden. Vanzelfsprekend veroorzaken deze dingen droefheid. In deze omstandigheden was een brief beter dan een bezoek.

als ik u bedroefd maak, wie is het dan die mij verblijden zal, behalve hij die door mij bedroefd is gemaakt........? Paulus verlangt ernaar dat degenen die zich door zijn wooorden aangesproken voelen, hem zullen verblijden door een herstel in de gemeenschap met Christus.

ik heb u juist geschreven, opdat ik bij mijn komst geen droefheid zou ondervinden van hen over wie ik mij moest verblijden;......... dat hij over zijn bezwaren geschreven heeft in zijn brief, was omdat hij later als hij komt hier niet meer op terug hoeft te komen, omdat ze zijn woorden ter harte hebben genomen. Dan kan er blijdschap zijn in plaats van droefheid.

Want in veel verdrukking en benauwdheid van hart heb ik u geschreven, onder veel tranen,........ de hele situatie was Paulus niet in de koude kleren gaan zitten, het bezorgde hem, zoals hij schreef "verdrukking en benauwdheid", en de tranen liepen over zijn wangen. Ze moesten eens weten hoeveel liefde hij voor hen koestert, en hoe pijnlijk het dan is als zijn intenties in twijfel worden getrokken.

De zondaar en vergeving

als iemand droefheid veroorzaakt heeft, dan bedroeft hij niet mij, maar in feite u allen......... Paulus wil zich niet opwerpen als een slachtoffer, want hij weet dat als één lid lijdt, alle leden lijden (1 Kor. 12:26). Ook degene die gezondigd had lijdt en die wil Paulus het niet te zwaar maken. 

Voor zo iemand is die straf, die door velen is opgelegd, genoeg geweest......... blijkbaar heeft de brief van Paulus indruk op de gemeente gemaakt en hebben zij de veroorzaker op een goede manier erover aangesproken. Om dan je zonde te erkennen en te belijden is zeker moeilijk, maar wel de enig goede weg. Paulus vindt dat het zo genoeg is. 

Zodat u hem daarentegen liever moet vergeven en bemoedigen....... iemand die schuldig was zou misschien door al te grote droefheid worden verteerd...........ze moeten het hem nu vergeven en hem bemoedigen, zodat de droefheid bij alle betrokkenen plaats kan maken voor blijdschap. 

Daarom verzoek ik u dat u uw liefde voor hem weer bevestigt.........  waar zonde beleden zijn kan herstel plaatsvinden. Paulus had dit alles geschreven om de echtheid van hun geloof te beproeven. Nu zou ook de gehoorzaamheid in het geloof moeten blijken.

Want zijn gedachten zijn ons niet onbekend......... wie niet wedergeboren/bekeerd is heeft geen zicht op het doen en laten van satan. Maar Paulus en de gemeente van Korinthe weten dat ze voor het aangezicht van Christus staan. Daarmee krijg je oog voor de strategieën van satan. 

Paulus komt nu weer terug op zijn gewijzigde reisplannen (2 Korinthe 1:12-22). 

Toen ik nu in Troas kwam om het Evangelie van Christus te prediken....... de brief van Paulus vertelt nu over een volgend reisdoel van Paulus, namelijk Troas.

Er was daar een deur voor hem geopend  in de Heere.......... Het is niet vanzelfsprekend dat het Evangelie ergens ingang vindt. Normaliter zijn de deuren ervoor gesloten. Ze moeten echt geopend worden. En wel door Christus! In Handelingen lezen we het volgende hierover:

Dat was in Troas het geval. Zo kon Paulus daar zegenrijk werken.

had ik geen rust voor mijn geest, omdat ik Titus, mijn broeder, niet vond......... Toch was hij niet rustig. Hij zou er Titus ontmoeten, maar die kwam niet opdagen.
Ik nam afscheid van hen en vertrok naar Macedonië....... Paulus ging naarMacedonië om Titus te zoeken. Daar ontmoette hij hem en hoorde hij van hem goede berichten over Korinthe, aan wie deze brief gericht is. Dat was grote blijdschap voor Paulus. Titus zelf was door de Korintiërs verblijd. Daarover lezen we in 2 Korinthe 7:5-7, 13-14. 

God zij dank, Die ons in Christus altijd doet triomferen....... Dat kan feitelijk ook niet anders. We overwinnen immers altijd in Christus, in Zijn overwinning. Paulus gebruikt een beeld van het Romeinse leger. Hij ziet Yeshua als de zegevierende, overwinnende generaal in een triomfmars, die gehouden werd als ze terugkeerden van hun veroveringen.

Die door ons de geur van Zijn kennis op iedere plaats openbaar maakt.......... Als een wierookgeur dringt overal het Evangelie van Christus door via de zegenrijke bediening van Paulus en de anderen. 

Want wij zijn voor God een aangename geur van Christus, onder hen die zalig worden en onder hen die verloren gaan........ Zo dringt die geur ook vandaag de dag door. Er zijn mensen die deze geur opsnuiven en zeggen: ‘Hé, heerlijk!’ Zij snuiven het leven op en worden gered. Maar er zijn helaas ook mensen die anders reageren. Zij vinden die geur maar vies. Wie zo reageert, vindt het leven niet, maar de dood. Die gaat verloren!

wie is tot deze dingen bekwaam.........? Het brengen van het evangelie is een grote verantwoordelijkheid. Als je dat niet goed doet, kunnen de mensen zich zó aan je stoten, dat ze zich daarom van het Evangelie afkeren. Dan ben jij er de oorzaak van dat ze het leven niet inademen.

Wanneer Paulus nadenkt over de grootsheid van Gods plan, vraagt ​​hij zich af of er iemand ooit wel geschikt is om er een rol in te spelen. Niemand is dat uit zichzelf. Maar Christus moet gepredikt worden en de prediker moet bereid zijn vervolgingen en uitsluiting te verdragen. God heeft Paulus en zijn medeapostelen bekwaam gemaakt om dienaars van het Nieuwe Verbond te zijn (2 Kor. 3:6).

er zijn zovelen, die handeldrijven met het Woord van God........  binnen de evangelie vekondiging zijn ook aantrekkelijke dienstverbanden beschikbaar. Met reizen op kosten van de gemeente. Kerken willen mooie gebouwen neerzetten. Hoeveel prachtige kathedralen zijn er niet neergezet op kosten van arme kerkleden. En dan de televisiepredikers die rijk werden door het verkondigen van een welvaartsevangelie. 

maar als in oprechtheid, maar als vanuit God, voor Gods aangezicht, spreken wij het in Christus........ Oprechtheid, nederigheid, waren goddelijke gaven die Paulus wel van levensbelang achtte. Paulus mocht net als Mozes in zijn spreken afhankelijk van Gods Geest zijn:

Getrouwe prediking gaat overal nog heel moeizaam. In veel landen is het strafbaar om het evangelie te verkondigen en geldt er een strenge antibekeringswet. Daar durven de meeste zendelingen niet naar toe te gaan. Maar Paulus en Petrus zijn volgens buitenbijbelse bronnen door keizer Nero omgebracht.

Tegen het aanbreken van het Vrederijk, als de antichrist wordt verslagen, zullen de 144.000 van Israël de wereld in gaan om vrede te verkondigen en de goede boodschap van heil te brengen. Hoe lieflijk zijn op de bergen de voeten van hem die het goede boodschapt. Paulus is een voorbode van hen, maar bij het aanbreken van het Koninkrijk zullen er velen volgen.

Jur & Ida