1 Thessalonicenzen 2

Hoofdstuk 2 – Paulus’ persoonlijke herinneringen

• Paulus herinnert de gemeente aan zijn eerdere bezoek, ondanks tegenstand en lijden.
• Hij benadrukt dat hij het evangelie niet uit eigenbelang bracht, maar met oprechtheid en liefde.
• Paulus vergelijkt zijn zorg voor hen met die van een moeder en vader: teder, maar ook vermanend.
• Hij verdedigt zich tegen beschuldigingen van tegenstanders en benadrukt dat de Thessalonicenzen het evangelie hebben aangenomen als Gods Woord, niet als menselijke boodschap.
• Hij spreekt zijn verlangen uit om hen weer te zien, ondanks hindernissen.

Want u weet zelf, broeders, van onze komst bij u dat die niet tevergeefs is geweest......... Over het bezoek waarvan hier sprake is kun je lezen in Handelingen 17:1-9. In het vorige hoofdstuk werd ook naar dit bezoek verwezen. Het woordje 'want' waarmee dit gedeelte begint legt ook die verbinding. 

hoewel wij tevoren geleden hadden en in Filippi smadelijk behandeld waren........   deze geschiedenis wordt verhaald in Handelingen 16:11-40. Dat was na de doop van Lydia de purperverkoopster, toen er  onlusten ontstonden en Paulus en Silas gevangen werden genomen.

Integendeel God had hen vrijmnoedigheid gegeven. Juist daar waar strijd is kan de Geest van God vrijmoedigheid en overwinning bewerken. 

onze vermaning kwam niet voort uit dwaling, of uit onzuivere motieven, en ging ook niet met bedrog gepaard...... de boodschap van  Paulus' was puur, want hij vertegenwoordigde een God die zuiver is. Zijn boodschap maakte duidelijk dat er geen bedrog, onreinheid of list in zijn bediening zat. Zijn optreden was naar het beeld van God, naar de wijsheid van boven:

zoals wij door God beproefd zijn om ons het Evangelie toe te vertrouwen...... zo'n houding leer je niet door theologische studie, of het volgen van een Bijbelschool. Deze houding ontstaat door beproevingen die God op je weg brengt. Die beproevingen heeft Paulus dan ook ruimschoots doorstaan. Het heeft hem gevormd. Zo kon God hem het evangelie toevertrouwen! 

zo spreken wij, niet om mensen te behagen, maar God, Die onze harten beproeft......... Wie eer en erkenning zoekt bij mensen is niet werkelijk een dienstknecht van Yeshua, maar zoekt de bevestiging van zichzelf!  Yeshua zegt: „Hoe kunt gij tot geloof komen, gij, die eer van elkander behoeft en de eer, die van de enige God komt, niet zoekt?” (Joh.5:44). Paulus en zijn medestrijders zijn zich ervan bewust dat God hun harten beproeft.

wij hebben nooit vleiende woorden gebruikt....... iemand een complimentje geven kan als bemoediging gebruikt zijn en daar is niets mis mee. Dat deed Paulus bij zijn begroeting in Thessalonica ook. Maar iemand vleien om hem over te halen om Gods Koninkrijk binnen te gaan, maar ook om iets anders te bereiken, is ten enenmale verwerpelijk. Dat is het kenmerkende gedrag van de komende antichrist (Daniël 11:21,22 en 34). Op die manier zal hij zich geliefd maken. In Jesaja 30:10 vroegen de Joden hun waarzeggers en valse profeten: "spreek tot ons vleierijen".  Een ongeestelijk mens wil dat wel horen. Maar het luisteren daarna had wel de ballingschap tot gevolg. Zulke boodschappers zijn geliefd, ook in onze tijd. Het is een manier om je zelf te promoten of een voorwendsel voor hebzucht. Daarom zijn geliefde predikers in onze cultuur vaak zo rijk. En wat zal het gevolg in onze tijd zijn? Het oordeel staat voor de deur.

God is getuige! Er zijn altijd kwaadsprekers die redenen bedenken waardoor ze een ander kunnen beschuldigen. Maar Paulus weet dat God getuige is van wat hij heeft gezegd en gedaan. Hij is ervan overtuigd dat hij steeds naar eer en geweten tewerk is gegaan en God weet dat. 

Zijn vleugels zijn groot genoeg voor gelovigen uit Israël en uit de heidenen. Het zal worden één kudde, één Herder! (Joh. 10:16).