2 Korinthe 7 - Getroost
- Oproep tot heiliging (vers 1)
- Paulus’ hartstochtelijke verdediging (vers 2-4)
- De komst van Titus en de goede berichten (vers 5-7)
- Goddelijk berouw versus wereldse droefheid (vers 8-12)
Dit gedeelte vormt de kern van het hoofdstuk en maakt een cruciaal onderscheid tussen twee soorten verdriet:
- Goddelijk berouw: Leidt tot een radicale omkeer (bekering) en brengt redding zonder spijt.
- Wereldse droefheid: Richt zich vaak op de gevolgen of zelfmedelijden en leidt uiteindelijk tot de dood.
5 . Vreugde over het vertrouwen (vers 13-16)
1. Oproep tot heiliging
2 Korinthe 7:1 Omdat wij dan deze beloften hebben, geliefden, laten wij onszelf reinigen van alle bezoedeling van vlees en geest, en de heiliging volbrengen in het vrezen van God.
Omdat wij dan deze beloften hebben, geliefden, laten wij onszelf reinigen......... Paulus spreekt de gemeente aan met 'geliefden". Geen holle frase, maar Paulus heeft hen van harte lief. Hij herinnert ze aan de beloften waarmee hij het vorige hoofdstuk eindigde:
1. God zal in hun midden wonen, Hij wil hun God zijn en zij zouden Zijn volk zijn....
2. Als ze zich afscheiden van het onreine, zal God hen aannemen!
3. De HEERE, de Almachtige zal hen tot een Vader zijn, en zij zullen Zijn zonen en dochters zijn!
laten wij onszelf reinigen van alle bezoedeling van vlees en geest, en de heiliging volbrengen in het vrezen van God....... we kunnen onrein zijn door onze omgang met onreine mensen, onreine gewoonten, wat vleselijke vuilheid is. Die onreinheid kan God op onze bede wegnemen, maar we moeten het zelf praktisch gezien uit de weg gaan, dus meewerken aan dat reinigingsproces.. Het is niet makkelijk als het familieleden of vrienden betreft, maar het is beter dan om met hen verloren te gaan en de prijs van beloften te missen. God wil onze Vader zijn en ons zegenen, dat gaat toch alles te boven?